تفاوت فرش سجاده محرابی و فرش تشریفاتی

در قالی های متعارف فضا برای فاصله دار بودن دو لچک به حد کافی برقرار بوده ولی در سجاده نماز چون فضا کم و محدود است دو لچک به همدیگر متصل می شوند و شکلی شبیه دیواره محراب مسجد به خود می گیرند و به همین خاطر است که در فارسی به  فرش سجاده ای ، فرش محرابی هم گفته می شود.

اما از آنجایی که غالبا اهل سنت از نماز خواندن بر فرش های دارای گل و بوته و تمثال جانداران و اماکن  پرهیز میکردند در مساجد اهل سنت اغلب فرش های سجاده ،طرح فرش تشریفات را به خود گرفتند. فرش های  تشریفاتی ساده بافت هستند و گل و بوته و محراب و ستون ندارند.این فرش ها شباهت زیادی به فرش های کناره دارند. فرش های تشریفات معمولا برای محل هایی استفاده میشود که دارای ابعاد خاصی نیستند و به هر دلیلی استفاده از فرش کامل برای آن مقرون به صرفه نیست مانند راهرو ها ، راه پله ها و یا در محل هایی که  فرشی با ابعاد مشخص تمام فضا را پوشش نمیدهد برای افزایش یکپارچگی محیط استفاده میشود.  

اصطلاحا به حاشیه پایین فرش های مساجد اهل سنت "جای پا"  گفته می شود، چون  نمازگزاران روی این قسمت از فرش مسجد می ایستند و صفوف نماز خود را تنظیم می کنند. تفاوت فرش  سجاده ای تشریفاتی یا همان فرش نماز خانه ای تشریفاتی که اهل تسنن از آن استفاده میکننند با فرش تشریفاتی معمولی در این است که در  این سجاده فرش ها "خط پا"  قسمت بیشتری از فرش را به خود اختصاص میدهد.

عرض فرش سجاده ای محرابی و فرش تشریفاتی نماز خانه ای  1.25 متر است اما  عرض رول فرش های تشریفاتی، از قاعده ثابتی پیروی نمی کند و با توجه به  مکانی که قرار است فرش تشریفات در آن پَهن شود،بافته می شود.

فرش تشریفات غالبا در دو کیفیت 500  شانه و 700 شانه بافته می شوند. فرش تشریفات 500 شانه با تراکم بالا در صورتی که دارای  خاب فرش ( ضخامت ) کافی باشد نسبت به فرش  تشریفات 700 شانه مناسب تر می باشد، چون در فرش های 700  شانه امکان افزایش خاب فرش وجود ندارد و هرچه تراکم فرش بالاتر می رود خاب فرش پایین تر می آید.

.